Hejsan
Mijn laatste blog om mijn Erasmuservaring af te sluiten.
Vorige vrijdag heb ik mijn examen voor Teaching alive afgelegd. Het was een cookingclass voor de hele dag. We hebben veel lekkers klaargemaakt en geproefd! Allemaal specialiteiten van een welbepaald land.
Mijn groep had als voorgerecht een Belgische tomaat crevette, gevolgd door een paëlla en als afsluiter een Turkse rijstpap.
De mensen kwamen toe rond 13.00 uur en dan konden ze aan het buffet aanschuiven. Tijdens de maaltijd maakten we duidelijk aan de gasten waarom we die bepaalde gerechten gekozen hadden. Ook kregen we de gelegenheid om iedereen die ons nauw aan het hart lag te bedanken. We mochten ook vertellen wat we allemaal gedaan hebben tijdens de lessen van Teaching Alive.
Een Chinese studente was al gauw aan de beurt. Tijdens haar dankwoordje startte ze met huilen, doordat ze dacht aan ons vertrek naar België. Natuurlijk mondde het uit tot iedereen aan het huilen was. Hartsverscheurend.
's Avonds hebben we nog samen in het bovenste verdiep van Krebo een glaasje gedronken en wat leuke herinneringen boven gehaald en nieuwe roddels verteld. Het was een mooie avond om te herinneren als de laatste avond in Kristianstad, in Krebo.
Na ons glaasje en babbeltje zijn we teruggekeerd naar onze kamer. We maakten onze valies verder en zorgden dat alles klaarstond voor vertrek. Een korte nachtrust stond er ons te wachten.
Zaterdag morgen was het vroeg opstaan. We brachten onze koffers naar de bus van Erasmus. De Erasmusstudenten gaan allemaal met de bus naar Stockholm en wij gingen met de trein. Zo moesten we niet sukkelen met onze koffers op de trein en naar de hostel in Stockholm.
Ik was ervan overtuigd dat we onze trein om 8.45 uur hadden in Kristianstad centrum. Om 8.10 uur verlieten we ons gebouw Krebo voor de laatste keer. Caroline vroeg me nog eens het tijdstip te bekijken voor de zekerheid. Ik merkte al snel op dat ik er grandioos naast zat, het was 8.25 uur onze trein ipv 8.45 uur. Mijn reactie naar Caroline was 'We moeten lopen!'. Met het idee dat we het niet meer konden halen, kon ik toch de moed samensprokkelen om verder door te stappen. Ik zou en moest die trein halen. Desnoods met liften, het kon me niet meer schelen. Caroline had al snel de moed opgegeven maar ik bleef haar stimuleren.
We haastten ons naar de straat bij de Ica om zo auto's te kunnen vinden. Natuurlijk was de Ica nu net gesloten. Ik had de indruk dat alles tegenviel. Toch kwam er een engeltje aangereden. Eerst wilde hij niet stoppen maar na onze pruilgezichten te zien stopte hij toch . Ik vroeg hem zonder veel na te denken 'Can you bring us to the trainstation, our train is in 3 min!'. Hij reageerde snel met 'Jump in'. Achteraf dacht ik 'Oei wat ben ik to the point geweest bij het vragen naar vervoer.' In de auto was de sfeer nogal gespannen. Caroline stelde zich aan onze chauffeur voor. Ik vond het op het eerste moment wel grappig, dat ze plots uit het niets haar begon voor te stellen. Onze chauffeur was een buschauffeur die opweg was naar zijn werkplaats, maar door ons wat later zal aankomen op zijn werk. Wat waren we hem dankbaar.
We renden naar de trein en zagen die mooi voor onze neus voorbij gaan. Wat een teleurstelling.
Het avontuur was begonnen.
Het eerste probleem was, wat gaan we doen met de tickets. We gingen raad vragen aan conducteurs. Ze meldden ons dat het geen probleem zou zijn tot in Hässleholm maar dat we onze ticket daar moesten omboeken naar het volgende uur. Ze wensten ons veel succes omdat je normaal moest betalen voor een nieuw ticket als je hem gemist bent. Op weg naar Hässleholm vond ik op de trein een biljetje van 20 SEK. Hmm ik denk dat het geluk me terug kwam opzoeken.
Eénmaal in Hässleholm aangekomen probeerden we met alle charmes ons ticket gratis om te boeken. Na de nodige uitleg en overtuiging is het ons gelukt! Het was geen zo'n gemakkelijke opdracht maar ik denk dat we het toch goed konden!
De rust kwam terug in mezelf. We kwamen op de trein naar Stockholm ook een Amerikaan tegen uit California Beach. Hij heeft ons de hele rit vergezeld. Eénmaal in Stockholm aangekomen, merkte hij op dat zijn Amerikaanse gsm hier niet functioneert in Europa. Dus werd mijn gsm opgetrommeld. Zo kon hij zijn neef bellen om hem te laten ophalen. We werden ook gevoerd door zijn neef naar onze hostel niet ver van het station. Wat waren we hen dankbaar. Hij vroeg of hij niet mee mocht uitgaan met de Erasmusgroep. Natuurlijk vonden we dat een leuk idee.
Wat later kwamen de andere Erasmusstudenten aan in de hostel. We maakten onze kamers klaar. Ik kwam tot de ontdekking dat ik op een veldbed moest overnachten. Wat was ik geschrokken, maar toch een goede nachtrust erop gehad.
Samen gingen we dan Stockholm verkennen. Er was een cultuur evening waardoor alle toeristische attracties gratis waren. We hebben veel gewandeld en bezocht zoals Royal Palace, City hall, old city, bootjes,... .
Zondag zijn we opnieuw het centrum ingetrokken maar deze keer Skansen open air museum. Daar kun je dieren vinden, oude gebouwen en oude volkeren. Zeer mooi en interessant om te zien. Het weer was wel niet uitstekend. De hele dag lang motregen, maar het was wel draaglijk. Na een 4 tal uren rond wandelen besloten we om te gaan eten in het centrum. We waren zo uitgeput dat we een tram terug wilden nemen. We sprongen in een tram om de conducteur te vragen hoeveel het kost. We waren nog maar net aan het vragen als de deuren al dicht gingen. De conducteur keek nogal verrast. Ze vertelde ons dat op de tram het 45 sek is voor one way. Dus dat is rond de 7 euro! Amai, onmiddellijk vroegen we haar 'Can we get off'... Na wat inspelen konden we blijven zitten tot we opnieuw op dezelfde plaats waren als we opgestapt waren. Dan maar eens een Kiosk proberen en vragen naar een ticket. Hij vroeg ons naar de leeftijd. En wij keken nogal raar en vroegen hem hoe de leeftijden in elkaar zaten. Hij vertelde ons dat -20 jaar is 20 sek en +20 jaar is 35 sek. We zeiden al snel in koor dat we 19 jaar waren. Onmiddellijk kregen we ons ticketjes in handen. Het moet zijn dat ik er nog zeer jong uit zie!
Eénmaal in het centrum aangekomen hebben we een uur gezocht naar een kebab huis omdat Johanna dat persé wou hebben. Het beste van al, het was nog niet gelijk welke kebab. Het moest uit dat specifiek huis komen. Na het eten zijn we dan nog enkele toeristische winkels binnengegaan.
's Avonds zijn we naar een bar geweest om iets samen te gaan drinken. De Amerikaan Greg was ook afgekomen.
Maandag gingen we samen met de guys naar een platform. We wandelden wat door de stad en we genoten van onze laatste uren samen. Al snel was de tijd aangekomen om afscheid te nemen van de Erasmusgroep. Iedereen knuffelen en het beste wensen, wat was het moeilijk om afscheid te nemen. Natuurlijk kwamen er veel traantjes aan te pas. Vooral van de mensen waar we veel mee optrokken was het zo moeilijk om 'salut' te zeggen. Maar ik kon me gerust stellen doordat ik weet dat we elkaar nog eens gaan bezoeken.
Nadat we de bus hadden uitgezwaaid voelden we ons nogal raar en verlaten. We gingen nog wat gaan wandelen. We vroegen naar de Amerikaan om ons te vergezellen zodat we onze gedachten wat konden verzetten. 's Avonds moesten we opnieuw onze koffers pakken en alles klaarzetten voor morgen.
Om 4.30 uur moesten we opstaan en vertrekken naar het station. Te voet en met al onze valiezen, welgeteld 3 valiezen de man. Twee grote en één kleine. Het was tanden bijten!!
Een taxi was niet geschikt voor onze portemoné. Ze vroegen soms 840 sek voor een taxi.
Deze keer misten we onze trein niet. We gingen richting Kopenhagen om onze vlucht naar België te nemen. Ons inchecken en valiezen deponeren. Dan nog vlug the green street van Kopenhagen bezoeken. Een mooi gezegde stond er aan het begin van die straat 'No photos, no running, pure enjoy'
Dan hebben we nog een korte zoektocht gehad naar afsluitbare zakjes voor vloeistoffen op het vliegtuig. Uiteindelijk gevonden en dan weg zijn we.
Korte vlucht van 1.15 uur, kort last gehad van enorme pijn in de oren maar ik heb het overleefd.
Ik had een warm onthaal met het nodige bloempje!
Vi ses!!!
Over mij
- Lynn
- Hallo Ik ben Lynn een derdejaarsstudent kleuteronderwijs. In januari vertrek ik op Erasmus naar Zweden, nl. Kristianstad. Op deze blog kunt u mijn ontdekkingen en avonturen volgen. Veel leesplezier!!!
donderdag 26 april 2012
woensdag 18 april 2012
Dag 83- 88
Goddag
We zijn al bijna ten einde van onze spetterende Erasmuservaring. Het mocht gerust nog enkele maanden langer duren maar aan alles komt een einde.
Ik zal jullie vertellen wat ik de afgelopen dagen heb gedaan.
Om te beginnen zal ik starten met afgelopen vrijdag.
Zoals ik in mijn vorig bericht vermeld had, waren we geïnviteerd bij onze Zweedse medestudent Madelene om te BBQ'en. Het weer was er niet echt geschikt voor maar toch hadden we een geweldige avond samen. Haar vader maakte het heerlijk vlees. Als we het aten, wisten we onmiddellijk weer wat ECHT vlees is. Dit heb ik toch gemist.
Het was een uitgebreide maaltijd. Ze hadden een salade voorzien, vlees en gratin aardappelen. Het was overheerlijk. Dan hadden we nagerechten nl. twee typische Zweedse desserten zoals Princessa tortes en Kladdkaka. Het was smullen tot ik erbij dood viel. Ik was zo uitgeput van te eten. We hebben dan nog samen met de groep van Teaching Alive enkele spelletjes gespeeld. Het eerste spel was dat er één iemand een woord zegt. De groepen moeten zo snel mogelijk reageren met een lied waar het woord in voorkomt.
Het tweede spel was meer een lichamelijk spel. We moesten steeds per twee, kaartjes trekken met 2 lichaamsdelen op. Deze twee moest je combineren bv. hoofd met schouder. Tussen de twee lichaamsdelen zit het blaadje vast. Als het op de grond valt, ben je verloren en moet je stoppen.
Zaterdag hebben we veel geleerd voor ons examen Svenska van maandag. Het was blokken, blokken, blokken, ... die de klok sloeg.
's Avonds hadden we een etentje bij Lucie, een Tsjechische studente, waar we een lekker Tsjechisch maal konden nutten. Het was aardappeldumpling, varken en spinazie. Natuurlijk kon er ook nog een dessertje bij een Duitse cake en een cake op grootmoederswijze.
Na het etentje zijn we naar de pré-party van Anni geweest. Het was voor haar verjaardag. We dronken samen wat en praatten wat bij.
Daarna vertrokken we allen met de taxi naar Grand. De 'place to be' van Kristianstad op zaterdag. Ik heb nog eens goed kunnen dansen voor de laaste keer in een Zweedse discotheek.
Zondag was het lang uitslapen na een lange nacht! Dan opnieuw startten met studeren voor Svenska.
Jag pluggade Svenska...
Ter ontspanning had ik ook nog wat gewerkt voor mijn leerportfolio ;-) .
Maandag ben ik eerst een uurtje gaan lopen om een fris geheugen te hebben om te herhalen. Ik was toch wat nerveus voor het examen. Het examen was van 16.00-19.00 uur. De docent legde ons het examen uit en meldde ons dat het over een 9-delig examen ging. Op dat moment ging mijn hartje toch tekeer! Al snel ging ik aan de slag met het examen. Het verliep vlot en ik was zeer tevreden van mijn afgelegde examen. Ik kon met een tevreden gevoel beginnen aan de voorbereiding voor onze Goodbye Teaching Alive etentje. We hadden iedereen uitgenodigd. We maakten al ons overig eten klaar uit onze diepvriezer, kasten en koelkast. We hadden een drietafel lang buffet. Na het eten hebben we samen nog enkele spelletjes UNO gespeeld met speciale afspraken. Het spel werd er steeds moeilijker op.
Dinsdag hebben we in de voormiddag gewerkt voor school. We hebben ook nog wat gezocht naar een couch voor in Stockholm. Tegen 12.30 uur moest ik bij onze docent Darleen zijn voor The Talk. Ze ging me vertellen op welke ik graad ik sta in de cursus. Voor het moment is het bij een A gebleven.
Nadien hadden we les Teaching Alive. We maakten samen het kookboek die we vrijdag tijdens het examen zullen presenteren.
's Avonds hadden we een Goodbye Party georganiseerd om afscheid te nemen van alle Erasmusstudenten. Het was een geslaagde avond! Ik heb er enorm van genoten.
Deze morgen hadden we een Breakfast georganiseerd met de dichtste vriendinnen. Om 8.30 uur kwamen we samen om te ontbijten in onze kamer. Opnieuw een heerlijk ontbijtbuffet was er aanwezig. Ik denk dat we ze veel verwend hebben nu.
Dan zijn we gestart met onze grote kuis in de kamer. Alles moet grondig gepoetst worden want er wordt donderdagmorgen een controle uitgevoerd. Zo kunnen we onze waarborg opnieuw ontvangen.
Alle kasten, keuken, koelkast, diepvries, raam, badkamer, vloer, tafel,... alles moest mooi en netjes gekuist worden. We waren het zo beu op het einde van de dag. We hebben gepoetst tot 18.30 uur. Dan hebben we gevraagd aan de twee Austrian girls of we hun keuken mochten gebruiken om te koken. Zo hoefden we onze keuken niet meer vuil te maken. Het voelde toch maar raar aan om te koken en te eten in iemand anders zijn kamer. We zijn dan ook weer deze ervaring rijker.
Morgenvroeg hebben we onze controle. Wish us luck! Maar ik denk wel dat het goed zal zijn.
Vi ses
We zijn al bijna ten einde van onze spetterende Erasmuservaring. Het mocht gerust nog enkele maanden langer duren maar aan alles komt een einde.
Ik zal jullie vertellen wat ik de afgelopen dagen heb gedaan.
Om te beginnen zal ik starten met afgelopen vrijdag.
Zoals ik in mijn vorig bericht vermeld had, waren we geïnviteerd bij onze Zweedse medestudent Madelene om te BBQ'en. Het weer was er niet echt geschikt voor maar toch hadden we een geweldige avond samen. Haar vader maakte het heerlijk vlees. Als we het aten, wisten we onmiddellijk weer wat ECHT vlees is. Dit heb ik toch gemist.
Het was een uitgebreide maaltijd. Ze hadden een salade voorzien, vlees en gratin aardappelen. Het was overheerlijk. Dan hadden we nagerechten nl. twee typische Zweedse desserten zoals Princessa tortes en Kladdkaka. Het was smullen tot ik erbij dood viel. Ik was zo uitgeput van te eten. We hebben dan nog samen met de groep van Teaching Alive enkele spelletjes gespeeld. Het eerste spel was dat er één iemand een woord zegt. De groepen moeten zo snel mogelijk reageren met een lied waar het woord in voorkomt.
Het tweede spel was meer een lichamelijk spel. We moesten steeds per twee, kaartjes trekken met 2 lichaamsdelen op. Deze twee moest je combineren bv. hoofd met schouder. Tussen de twee lichaamsdelen zit het blaadje vast. Als het op de grond valt, ben je verloren en moet je stoppen.
Zaterdag hebben we veel geleerd voor ons examen Svenska van maandag. Het was blokken, blokken, blokken, ... die de klok sloeg.
's Avonds hadden we een etentje bij Lucie, een Tsjechische studente, waar we een lekker Tsjechisch maal konden nutten. Het was aardappeldumpling, varken en spinazie. Natuurlijk kon er ook nog een dessertje bij een Duitse cake en een cake op grootmoederswijze.
Na het etentje zijn we naar de pré-party van Anni geweest. Het was voor haar verjaardag. We dronken samen wat en praatten wat bij.
Daarna vertrokken we allen met de taxi naar Grand. De 'place to be' van Kristianstad op zaterdag. Ik heb nog eens goed kunnen dansen voor de laaste keer in een Zweedse discotheek.
Zondag was het lang uitslapen na een lange nacht! Dan opnieuw startten met studeren voor Svenska.
Jag pluggade Svenska...
Ter ontspanning had ik ook nog wat gewerkt voor mijn leerportfolio ;-) .
Maandag ben ik eerst een uurtje gaan lopen om een fris geheugen te hebben om te herhalen. Ik was toch wat nerveus voor het examen. Het examen was van 16.00-19.00 uur. De docent legde ons het examen uit en meldde ons dat het over een 9-delig examen ging. Op dat moment ging mijn hartje toch tekeer! Al snel ging ik aan de slag met het examen. Het verliep vlot en ik was zeer tevreden van mijn afgelegde examen. Ik kon met een tevreden gevoel beginnen aan de voorbereiding voor onze Goodbye Teaching Alive etentje. We hadden iedereen uitgenodigd. We maakten al ons overig eten klaar uit onze diepvriezer, kasten en koelkast. We hadden een drietafel lang buffet. Na het eten hebben we samen nog enkele spelletjes UNO gespeeld met speciale afspraken. Het spel werd er steeds moeilijker op.
Dinsdag hebben we in de voormiddag gewerkt voor school. We hebben ook nog wat gezocht naar een couch voor in Stockholm. Tegen 12.30 uur moest ik bij onze docent Darleen zijn voor The Talk. Ze ging me vertellen op welke ik graad ik sta in de cursus. Voor het moment is het bij een A gebleven.
Nadien hadden we les Teaching Alive. We maakten samen het kookboek die we vrijdag tijdens het examen zullen presenteren.
's Avonds hadden we een Goodbye Party georganiseerd om afscheid te nemen van alle Erasmusstudenten. Het was een geslaagde avond! Ik heb er enorm van genoten.
Deze morgen hadden we een Breakfast georganiseerd met de dichtste vriendinnen. Om 8.30 uur kwamen we samen om te ontbijten in onze kamer. Opnieuw een heerlijk ontbijtbuffet was er aanwezig. Ik denk dat we ze veel verwend hebben nu.
Dan zijn we gestart met onze grote kuis in de kamer. Alles moet grondig gepoetst worden want er wordt donderdagmorgen een controle uitgevoerd. Zo kunnen we onze waarborg opnieuw ontvangen.
Alle kasten, keuken, koelkast, diepvries, raam, badkamer, vloer, tafel,... alles moest mooi en netjes gekuist worden. We waren het zo beu op het einde van de dag. We hebben gepoetst tot 18.30 uur. Dan hebben we gevraagd aan de twee Austrian girls of we hun keuken mochten gebruiken om te koken. Zo hoefden we onze keuken niet meer vuil te maken. Het voelde toch maar raar aan om te koken en te eten in iemand anders zijn kamer. We zijn dan ook weer deze ervaring rijker.
Morgenvroeg hebben we onze controle. Wish us luck! Maar ik denk wel dat het goed zal zijn.
Vi ses
vrijdag 13 april 2012
Dag 74 - 82
Hejsan
Het is alweer eventjes geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog.
De laatste weken stond er zeer veel schoolwerk op ons menu. Het wordt steeds maar drukker en drukker. Ze zeggen altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst.
Vorige week donderdag was onze les Teaching Alive geannuleerd doordat onze docent uitgeput was na een lange reis in Tanzania. Daar moest hij de familie van de overleden student inlichten rond wat er gebeurd was. Een zware opdracht dus.
's Avonds werd er buiten een kampvuur met eten georganiseerd. Wat zag ik dat volledig zitten. Maar éénmaal daar aangekomen was het enkel vuur. De mannen staken steeds grote takken in het vuur waardoor het meer leek dat er een boom in vuur en vlam stond.
We dachten dat we later rond het vuur, samen zouden zitten, maar dat was het niet. We bleven redelijk ver van het vuur staan en iedereen kreeg het koud. Eten kwam er ook niet aan te pas. We hebben toch een leuke babbel met de anderen kunnen doen en de sfeer wat opgesnoven!
Vrijdag heb ik opnieuw goed gewerkt voor school. Af en toe wat ontspanning nemen voor een couch te zoeken in Stockholm. 's Avonds werd er opnieuw een pré-party georganiseerd, waar we ook weer van de partij waren. Iedereen was er dronken waardoor de pret wat bedorven was. We keerden al snel terug huiswaarts.
Zaterdag zijn we naar de systembolaget geweest om wat drankjes te kopen. Dan werken en leren voor school. Dan naar een pré-party en afsluiten met een party in Grand. Dat is een Zweedse discotheek. Normaal is het voor studenten gratis inkom voor 24 uur maar natuurlijk moesten wij lang wachten in de rij waardoor het al na 24 uur was aan de kassa. Betalen was de boodschap.
Zondag heb ik nog veel kunnen doen voor school. Dan hebben we een paasmaal bijgewoond met de overige studenten die tijdens het paasverlof hier aanwezig waren.
De meesten gingen terug, tijdens het paasverlof, naar hun thuisland. 's Avonds ben ik dan nog eens naar Sabrina geweest om wat bij te kletsen. Ze was nog maar net terug van een rondreis in Zweden met haar vriend.
Maandag deed ik wat voorbereiding voor mijn interview rond pesten in de Antonskolan. We moesten de komende dagen de Antonskolan bezoeken. Ook was het een ideale dag om veel te werken voor school. Raar maar ik heb het idee dat mijn werk voor school niet echt evolueert. Het is soms frustrerend. Er komen steeds dingen bij en niets gaat weg.
Dinsdag gingen we naar de Lillantonskolan. Dit is een soort van kleuterschool hier in Zweden. Je kunt het vergelijken met een kinderopvang bij ons in België. Het was moeilijk om contact te leggen met de jonge kinderen. De kinderen kunnen geen Engels spreken, enkel Zweeds. Soms kon ik hen iets vragen of vertellen maar de Zweedse taal is niet zo evident.
Toch kwamen er al snel 2 kleuters aan me hangen. Ze wilden steeds dat ik meeging met hen. Ze knuffelden me en ik was er enorm van aangedaan. Ze wisten dat ik hen niet begreep, of zo goed als niet, en toch bleven ze dingen vertellen en me meenemen naar verschillende plaatsen.
Het was een leuke ervaring.
Deze school is open van 6.00 tot 18.00 uur, een zeer lange dag dus.
De kinderen eten er ontbijt, middagmaal en een laat vieruurtje.
In de namiddag ben ik dan een interview gaan afleggen rond pesten met het anti-bullying team van de school. Wat waren ze spontaan en vriendelijk. Ik heb er veel van opgestoken.
Als we terug in Krebo waren, hebben we weer veel gewerkt aan onze leerportfolio.
's Avonds ging ik nog eens naar box exercises. Het was echt leuk. Volgende week, mijn laatste keer, zal ik enkele foto's nemen ter herrinnering!
Woensdag zijn we opnieuw naar de Antonskolan geweest en gingen we de oudere leeftijden gaan bezoeken. Vooral het schakeljaar van 'kleuter' naar het 'echte' onderwijs was zeer interessant voor ons.
's Avonds werden we uitgenodigd om te gaan eten bij Sabrina. Ze had verse spätzle gemaakt met linzen. Die spätzle was een soort van dikke pasta die ze eten met linzen en worst. Het was raar om te zien dat ze worst gemaakt had, omdat ze vegetarisch is.
Donderdag hadden we in de morgen les van Teaching Alive. We besproken hoe ons eindexamen van dit vak zou verlopen. We gaan namelijk een cookingclass organiseren. We zijn onderverdeeld in groepjes van 3 en moeten een menu maken. Dan het presenteren aan een 'jury' en vertellen wat het vak ons heeft bijgeleerd en hoe we de link leggen tussen deze activiteit en inclusief onderwijs.
In de namiddag hadden we Swedish. Het was al onze laatste les. We maakten enkele afspraken rond het examen voor maandag. We hebben examen van 16.00 uur tot 19.00 uur. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn in zo'n lange tijd.
's Avonds zijn we nog samen gaan badmintonnen. Het was niet echt mijn avond. Ik had reuzehoofdpijn en kon me slecht concentreren. Ik ben dan ook niet naar de bieravond geweest in Wouter zijn kamer. Ik dacht dat een goede en rustige nacht me goed zou doen. En dat is het ook.
Vandaag staat er opnieuw veel schoolwerk op het menu. 's Avonds zijn we uitgenodigd voor een BBQ bij Madelene thuis. Ik kijk er al naar uit. Iederen van onze klas uit Teaching Alive is uitgenodigd. Er is ook een Disney avond in de student union en een verjaardagsparty van enkele erasmusstudenten. Dus het wordt een drukke avond.
Vi ses
Het is alweer eventjes geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog.
De laatste weken stond er zeer veel schoolwerk op ons menu. Het wordt steeds maar drukker en drukker. Ze zeggen altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst.
Vorige week donderdag was onze les Teaching Alive geannuleerd doordat onze docent uitgeput was na een lange reis in Tanzania. Daar moest hij de familie van de overleden student inlichten rond wat er gebeurd was. Een zware opdracht dus.
's Avonds werd er buiten een kampvuur met eten georganiseerd. Wat zag ik dat volledig zitten. Maar éénmaal daar aangekomen was het enkel vuur. De mannen staken steeds grote takken in het vuur waardoor het meer leek dat er een boom in vuur en vlam stond.
We dachten dat we later rond het vuur, samen zouden zitten, maar dat was het niet. We bleven redelijk ver van het vuur staan en iedereen kreeg het koud. Eten kwam er ook niet aan te pas. We hebben toch een leuke babbel met de anderen kunnen doen en de sfeer wat opgesnoven!
Vrijdag heb ik opnieuw goed gewerkt voor school. Af en toe wat ontspanning nemen voor een couch te zoeken in Stockholm. 's Avonds werd er opnieuw een pré-party georganiseerd, waar we ook weer van de partij waren. Iedereen was er dronken waardoor de pret wat bedorven was. We keerden al snel terug huiswaarts.
Zaterdag zijn we naar de systembolaget geweest om wat drankjes te kopen. Dan werken en leren voor school. Dan naar een pré-party en afsluiten met een party in Grand. Dat is een Zweedse discotheek. Normaal is het voor studenten gratis inkom voor 24 uur maar natuurlijk moesten wij lang wachten in de rij waardoor het al na 24 uur was aan de kassa. Betalen was de boodschap.
Zondag heb ik nog veel kunnen doen voor school. Dan hebben we een paasmaal bijgewoond met de overige studenten die tijdens het paasverlof hier aanwezig waren.
De meesten gingen terug, tijdens het paasverlof, naar hun thuisland. 's Avonds ben ik dan nog eens naar Sabrina geweest om wat bij te kletsen. Ze was nog maar net terug van een rondreis in Zweden met haar vriend.
Maandag deed ik wat voorbereiding voor mijn interview rond pesten in de Antonskolan. We moesten de komende dagen de Antonskolan bezoeken. Ook was het een ideale dag om veel te werken voor school. Raar maar ik heb het idee dat mijn werk voor school niet echt evolueert. Het is soms frustrerend. Er komen steeds dingen bij en niets gaat weg.
Dinsdag gingen we naar de Lillantonskolan. Dit is een soort van kleuterschool hier in Zweden. Je kunt het vergelijken met een kinderopvang bij ons in België. Het was moeilijk om contact te leggen met de jonge kinderen. De kinderen kunnen geen Engels spreken, enkel Zweeds. Soms kon ik hen iets vragen of vertellen maar de Zweedse taal is niet zo evident.
Toch kwamen er al snel 2 kleuters aan me hangen. Ze wilden steeds dat ik meeging met hen. Ze knuffelden me en ik was er enorm van aangedaan. Ze wisten dat ik hen niet begreep, of zo goed als niet, en toch bleven ze dingen vertellen en me meenemen naar verschillende plaatsen.
Het was een leuke ervaring.
Deze school is open van 6.00 tot 18.00 uur, een zeer lange dag dus.
De kinderen eten er ontbijt, middagmaal en een laat vieruurtje.
In de namiddag ben ik dan een interview gaan afleggen rond pesten met het anti-bullying team van de school. Wat waren ze spontaan en vriendelijk. Ik heb er veel van opgestoken.
Als we terug in Krebo waren, hebben we weer veel gewerkt aan onze leerportfolio.
's Avonds ging ik nog eens naar box exercises. Het was echt leuk. Volgende week, mijn laatste keer, zal ik enkele foto's nemen ter herrinnering!
Woensdag zijn we opnieuw naar de Antonskolan geweest en gingen we de oudere leeftijden gaan bezoeken. Vooral het schakeljaar van 'kleuter' naar het 'echte' onderwijs was zeer interessant voor ons.
's Avonds werden we uitgenodigd om te gaan eten bij Sabrina. Ze had verse spätzle gemaakt met linzen. Die spätzle was een soort van dikke pasta die ze eten met linzen en worst. Het was raar om te zien dat ze worst gemaakt had, omdat ze vegetarisch is.
Donderdag hadden we in de morgen les van Teaching Alive. We besproken hoe ons eindexamen van dit vak zou verlopen. We gaan namelijk een cookingclass organiseren. We zijn onderverdeeld in groepjes van 3 en moeten een menu maken. Dan het presenteren aan een 'jury' en vertellen wat het vak ons heeft bijgeleerd en hoe we de link leggen tussen deze activiteit en inclusief onderwijs.
In de namiddag hadden we Swedish. Het was al onze laatste les. We maakten enkele afspraken rond het examen voor maandag. We hebben examen van 16.00 uur tot 19.00 uur. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn in zo'n lange tijd.
's Avonds zijn we nog samen gaan badmintonnen. Het was niet echt mijn avond. Ik had reuzehoofdpijn en kon me slecht concentreren. Ik ben dan ook niet naar de bieravond geweest in Wouter zijn kamer. Ik dacht dat een goede en rustige nacht me goed zou doen. En dat is het ook.
Vandaag staat er opnieuw veel schoolwerk op het menu. 's Avonds zijn we uitgenodigd voor een BBQ bij Madelene thuis. Ik kijk er al naar uit. Iederen van onze klas uit Teaching Alive is uitgenodigd. Er is ook een Disney avond in de student union en een verjaardagsparty van enkele erasmusstudenten. Dus het wordt een drukke avond.
Vi ses
woensdag 4 april 2012
Dag 66 - 73
Hejsan
Donderdag hadden we opnieuw Teaching Alive. We deden een lang gesprek rond verschillende onderwijsmethodes.
Na de les zijn we naar de bank geweest om onze huur te betalen voor de laatste maand.
Snel nog even binnenspringen in de ICA zodat we opnieuw alles in huis hebben.
Eénmaal terug in ons kamertje aangekomen, heb ik mijn logboek getikt. Wat kruipt er steeds veel tijd in die logboek voor Teaching Alive.
Ik had ook nog wat tijd vrij gemaakt om wat informatie op te zoeken rond mijn onderwerpen voor mijn papers van België. Dit is geen gemakkelijke opdracht. Ik denk dat ik het mezelf weer wat moeilijk heb gemaakt.
De hele avond ben ik op zoek geweest naar een couch om te overnachten in Stockholm, onze laatste trip. We hebben naar enkelen een request gestuurd maar tot heden nog geen resultaat. We zullen zien wat het geeft.
's Avonds zijn we samen gaan badmintonnen. Het was echt leuk. We konden steeds blijven doorspelen. Samen met een Franse jongen JB, was het enorm aangenaam. We wilden steeds onze Franse taal oefenen waardoor er vaak grappige momenten tot stand kwamen.
Hij vond het grappig dat we zo'n 'Belgisch' accent hadden in ons Frans.
Steeds als er een woord of een zin in ons opkwam, vertelden we het. Soms heel onverwachts midden in ons spel.
Vrijdag heb ik opnieuw energie gevonden om aan mijn Belgische papers te werken. Maar dat lukte niet zo goed.
In de namiddag ben ik dan vertrokken naar Malmö. Mijn zus en haar vriendin stonden me daar op te wachten voor een leuk weekend samen te beleven. We hadden enkele kamers in het Hilton hotel. Wauw... wat een mooi hotel is dat!
Eénmaal in de kamers aangekomen was het tijd voor een power nap. Mijn zus en haar vriendin moesten om 3 uur opstaan om hun vlucht in Brussel te halen naar Kopenhagen. Dus was het normaal dat ze doodop waren.
Ik genoot van een lekker, warm, vol badje met muziek op de achtergrond. Wat was het badje lang geleden.
's Avonds zijn we naar een traditioneel Zweeds restaurant geweest met typische Zweedse gerechten. Het was niet veel maar wel zeer lekker.
Na het etentje zijn we vroeg onder de dons gekropen. We hadden twee kamers maar leuk was dat we de tussendeur konden opnenen waardoor we net een flat hadden!
Zaterdag hebben we lekker vroeg opgestaan om naar het ontbijt te gaan. Zo'n uitgebreid ontbijt... Ik heb mijn best gedaan om zoveel mogelijk te eten. We hadden keuze tussen: Belgische wafels, pannenkoeken, brood, pistolets, croissants, toasten, yoghurt, cakes, beleg, noten, fruit, fruitsla, worst, spek, verschillende soorten drankjes,... .
Na een stevig ontbijt zijn we Malmö city gaan bezoeken. Natuurlijk ook de winkelstraat. Het is een mooie stad met veel monumenten en standbeelden. We hebben dus veel foto's kunnen nemen.
Na lang wandelen, verdienden we wel een lekkere warme chocomelk. Hmmm...
Dan opnieuw even een power nap in het hotel en dan een restaurantje gaan zoeken.
's Avonds hebben we dan een pub bezocht. Natuurlijk moeten we het uitgaansleven ook beleven in Malmö. De pub had een speciale naam, iets met een koi in. Vooraf hadden we info gevraagd rond de pubs in Malmö. Ze hadden er ons één aangeraden. Ik vroeg heel subtiel welke leeftijdsbeperking er in die club heerste... 27 jaar... . Amai, wat was die pub snel afgeschreven. We dachten allemaal... Oei dat zal vol met oude mannen zitten die een jong blaadje willen hebben. Zo zijn we dan bij de 'Koi' terecht gekomen. Een zeer geslaagde pub. We hebben veel gedanst en veel kunnen lachen. De mooie jongens van Zweden zitten dus in Malmö, haha.
Het was een lange dag, maar de volgende morgen moesten we er opnieuw vroeg uit. Nudat we hier in Malmö zijn, mogen we niet in ons bed blijven liggen.
Opnieuw een zeer lekker ontbijt en dan het oude gedeelte van Malmö gaan bezoeken. Ze meldden ons dat het meer de 'criminele buurt' was en dat we voorzichtig moesten zijn.
We hadden zelf een soort van dierenpark gezien met kangoeroes en pony's, echt schattig om te zien. Ze zaten allemaal in de Ark van Noach. Is het nu ikzelf die deze link legde of was het de bedoeling ik weet het niet. Maar al de dieren zaten in een hele grote boot.
's Avonds gingen we opnieuw op zoek naar een lekker restaurantje. Daar was er een dronken homo. Echt grappig om bezig te zien. Hij zong steeds een lied maar in rapvorm 'This is my life, my life, my life'. We hadden er gratis animatie bij. Hij was steeds zeer handtastelijk bij de andere mannen. Ik dacht toch dat de restaurantbaas hem ging buiten zetten. Maar dit was niet het geval.
Maandag en het weekend in Malmö zat er alweer op. We aten samen een lekker ontbijt en gingen dan richting de trein. Ik opnieuw richting Kristianstad en mijn zus met haar vriendin richting Kopenhagen. Het was een aangenaam weekend.
De rest van de dag heb ik nog wat schoolwerk gedaan.
Dinsdag ben ik gestart met schoolwerk. Daarna moesten we naar Teaching Alive. We moesten een rolspel doen. Wouter en ik waren de leerkrachten, de rest waren onze leerlingen. We hadden 5 probleemkinderen in onze klas. Ik nam de taak van leerkracht assistent op me. Ik ging met de probleemkinderen apart zitten of hielp waar nodig. Soms was het wel zeer grappig wat er allemaal in onze klas gebeurde. Normaal kwam vandaag Christer terug van Afrika. Maar door bepaalde redenen was het niet zo. Zijn terugkomst is nu gepland op donderdag.
Na de les zijn we naar de ICA gegaan omdat we nog ingrediënten nodig hadden om onze broodpudding en pannenkoeken te maken.
Caroline heeft haar famous broodpudding gemaakt, wel met Zweedse ingrediënten. Dus als het niet zo goed lukt, ligt het zeker en vast aan die ingrediënten hier. We moeten steeds een zoektocht doen om iets bekends te vinden voor ons. Ik maakte de pannenkoeken voor ons etentje bij Johanna een Oostenrijkse studente. Ze organiseerden een Potluck. Iedereen brengt iets mee om met iedereen te delen. Zo hebben we een rijk buffet.
's Avonds moesten we naar de boxercise. Het was niet zo lastig en lang als de vorige keer. Maar toch hadden we opnieuw veel plezier. Ik kreeg enkele stevige kicken tegen me van Caroline.
Daarna ons snel opfrissen en naar de Potluck gaan. Het was een gezellige avond waar we met vele Erasmusstudenten hebben kunnen bijpraten. Er waren ook enkele vriendinnen van Johanna aanwezig uit Austria. Het is altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Het was een late avond of moet ik nacht zeggen...
Vandaag staat er schoolwerk op het menu. 's Avonds hebben we opnieuw een Potluck met de Erasmusstudenten, dus koken zal er ook gebeuren. Misschien zullen we de avond afsluiten met een party in Banken. Wie weet...
Vi ses
Donderdag hadden we opnieuw Teaching Alive. We deden een lang gesprek rond verschillende onderwijsmethodes.
Na de les zijn we naar de bank geweest om onze huur te betalen voor de laatste maand.
Snel nog even binnenspringen in de ICA zodat we opnieuw alles in huis hebben.
Eénmaal terug in ons kamertje aangekomen, heb ik mijn logboek getikt. Wat kruipt er steeds veel tijd in die logboek voor Teaching Alive.
Ik had ook nog wat tijd vrij gemaakt om wat informatie op te zoeken rond mijn onderwerpen voor mijn papers van België. Dit is geen gemakkelijke opdracht. Ik denk dat ik het mezelf weer wat moeilijk heb gemaakt.
De hele avond ben ik op zoek geweest naar een couch om te overnachten in Stockholm, onze laatste trip. We hebben naar enkelen een request gestuurd maar tot heden nog geen resultaat. We zullen zien wat het geeft.
's Avonds zijn we samen gaan badmintonnen. Het was echt leuk. We konden steeds blijven doorspelen. Samen met een Franse jongen JB, was het enorm aangenaam. We wilden steeds onze Franse taal oefenen waardoor er vaak grappige momenten tot stand kwamen.
Hij vond het grappig dat we zo'n 'Belgisch' accent hadden in ons Frans.
Steeds als er een woord of een zin in ons opkwam, vertelden we het. Soms heel onverwachts midden in ons spel.
Vrijdag heb ik opnieuw energie gevonden om aan mijn Belgische papers te werken. Maar dat lukte niet zo goed.
In de namiddag ben ik dan vertrokken naar Malmö. Mijn zus en haar vriendin stonden me daar op te wachten voor een leuk weekend samen te beleven. We hadden enkele kamers in het Hilton hotel. Wauw... wat een mooi hotel is dat!
Eénmaal in de kamers aangekomen was het tijd voor een power nap. Mijn zus en haar vriendin moesten om 3 uur opstaan om hun vlucht in Brussel te halen naar Kopenhagen. Dus was het normaal dat ze doodop waren.
Ik genoot van een lekker, warm, vol badje met muziek op de achtergrond. Wat was het badje lang geleden.
's Avonds zijn we naar een traditioneel Zweeds restaurant geweest met typische Zweedse gerechten. Het was niet veel maar wel zeer lekker.
Na het etentje zijn we vroeg onder de dons gekropen. We hadden twee kamers maar leuk was dat we de tussendeur konden opnenen waardoor we net een flat hadden!
Zaterdag hebben we lekker vroeg opgestaan om naar het ontbijt te gaan. Zo'n uitgebreid ontbijt... Ik heb mijn best gedaan om zoveel mogelijk te eten. We hadden keuze tussen: Belgische wafels, pannenkoeken, brood, pistolets, croissants, toasten, yoghurt, cakes, beleg, noten, fruit, fruitsla, worst, spek, verschillende soorten drankjes,... .
Na een stevig ontbijt zijn we Malmö city gaan bezoeken. Natuurlijk ook de winkelstraat. Het is een mooie stad met veel monumenten en standbeelden. We hebben dus veel foto's kunnen nemen.
Na lang wandelen, verdienden we wel een lekkere warme chocomelk. Hmmm...
Dan opnieuw even een power nap in het hotel en dan een restaurantje gaan zoeken.
's Avonds hebben we dan een pub bezocht. Natuurlijk moeten we het uitgaansleven ook beleven in Malmö. De pub had een speciale naam, iets met een koi in. Vooraf hadden we info gevraagd rond de pubs in Malmö. Ze hadden er ons één aangeraden. Ik vroeg heel subtiel welke leeftijdsbeperking er in die club heerste... 27 jaar... . Amai, wat was die pub snel afgeschreven. We dachten allemaal... Oei dat zal vol met oude mannen zitten die een jong blaadje willen hebben. Zo zijn we dan bij de 'Koi' terecht gekomen. Een zeer geslaagde pub. We hebben veel gedanst en veel kunnen lachen. De mooie jongens van Zweden zitten dus in Malmö, haha.
Het was een lange dag, maar de volgende morgen moesten we er opnieuw vroeg uit. Nudat we hier in Malmö zijn, mogen we niet in ons bed blijven liggen.
Opnieuw een zeer lekker ontbijt en dan het oude gedeelte van Malmö gaan bezoeken. Ze meldden ons dat het meer de 'criminele buurt' was en dat we voorzichtig moesten zijn.
We hadden zelf een soort van dierenpark gezien met kangoeroes en pony's, echt schattig om te zien. Ze zaten allemaal in de Ark van Noach. Is het nu ikzelf die deze link legde of was het de bedoeling ik weet het niet. Maar al de dieren zaten in een hele grote boot.
's Avonds gingen we opnieuw op zoek naar een lekker restaurantje. Daar was er een dronken homo. Echt grappig om bezig te zien. Hij zong steeds een lied maar in rapvorm 'This is my life, my life, my life'. We hadden er gratis animatie bij. Hij was steeds zeer handtastelijk bij de andere mannen. Ik dacht toch dat de restaurantbaas hem ging buiten zetten. Maar dit was niet het geval.
Maandag en het weekend in Malmö zat er alweer op. We aten samen een lekker ontbijt en gingen dan richting de trein. Ik opnieuw richting Kristianstad en mijn zus met haar vriendin richting Kopenhagen. Het was een aangenaam weekend.
De rest van de dag heb ik nog wat schoolwerk gedaan.
Dinsdag ben ik gestart met schoolwerk. Daarna moesten we naar Teaching Alive. We moesten een rolspel doen. Wouter en ik waren de leerkrachten, de rest waren onze leerlingen. We hadden 5 probleemkinderen in onze klas. Ik nam de taak van leerkracht assistent op me. Ik ging met de probleemkinderen apart zitten of hielp waar nodig. Soms was het wel zeer grappig wat er allemaal in onze klas gebeurde. Normaal kwam vandaag Christer terug van Afrika. Maar door bepaalde redenen was het niet zo. Zijn terugkomst is nu gepland op donderdag.
Na de les zijn we naar de ICA gegaan omdat we nog ingrediënten nodig hadden om onze broodpudding en pannenkoeken te maken.
Caroline heeft haar famous broodpudding gemaakt, wel met Zweedse ingrediënten. Dus als het niet zo goed lukt, ligt het zeker en vast aan die ingrediënten hier. We moeten steeds een zoektocht doen om iets bekends te vinden voor ons. Ik maakte de pannenkoeken voor ons etentje bij Johanna een Oostenrijkse studente. Ze organiseerden een Potluck. Iedereen brengt iets mee om met iedereen te delen. Zo hebben we een rijk buffet.
's Avonds moesten we naar de boxercise. Het was niet zo lastig en lang als de vorige keer. Maar toch hadden we opnieuw veel plezier. Ik kreeg enkele stevige kicken tegen me van Caroline.
Daarna ons snel opfrissen en naar de Potluck gaan. Het was een gezellige avond waar we met vele Erasmusstudenten hebben kunnen bijpraten. Er waren ook enkele vriendinnen van Johanna aanwezig uit Austria. Het is altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Het was een late avond of moet ik nacht zeggen...
Vandaag staat er schoolwerk op het menu. 's Avonds hebben we opnieuw een Potluck met de Erasmusstudenten, dus koken zal er ook gebeuren. Misschien zullen we de avond afsluiten met een party in Banken. Wie weet...
Vi ses
woensdag 28 maart 2012
Dag 55 - 65
Hejsan
Het is al eventjes geleden maar het waren drukke dagen voor ons.
Zaterdag, 17 maart, hebben we het nodige schoolwerk gedaan zodat onze tweede paper tijdig klaar is om in te dienen.
We hadden ons opgegeven voor te gaan Lasertaggen. Dit kun je vergelijken met paintball maar dan met lasers en het doet geen pijn!
We werden in 6 teams onderverdeeld van 6 personen. Per 3 teams werd je in het terein losgelaten. Rennen was de boodschap.
Wij zaten in een team met enkel meiden, ergens had ik al de indruk dat we hopeloze losers zouden worden.
Wat waren de andere teams sterk... Ik denk dan mannen en techniek hé!
Resultaat we waren het team met de laagste score maar het was echt leuk. Dan hadden we 20 minuten pauze want de andere 3 teams mochten spelen.
We kregen 2x 20 minuten de kans om te strijden. De winners kregen een leuke verrassing nl. een Zweeds kookboek. Dit kookboek hebben we reeds al ontvangen in onze les Teaching Alive dus was het niet zo erg voor ons.
De leukste verrassing was dat de LOSERS ook een surprise kregen nl. een regenponcho. Wat voelden we ons op dat moment goed.
's Avonds zijn we naar het Turks restaurant geweest in de stad.
Het is daar zeer goedkoop voor het eten dat je krijgt en de animatie.
We betaalden 89 kronen (ongeveer € 10) voor een volledig buffet met eten tot je er bij dood valt.
We hadden een leuke avond met z'n tweetjes want niemand kon ons vergezellen. Voor de eerste keer heb ik bellydancers van zo dicht kunnen bewonderen. Ik vond het helemaal crazy hoe ze hun lichaam zo lieten bewegen. Geweldig!
Zondag hebben we veel gewerkt voor school. 's Avonds was er een verjaardags etentje dat georganiseerd werd door Angela, onze Chinese klasgenoot. Ze maakte eten voor de hele klas en nog enkele Chinese en andere vrienden. We hadden een leuk cadeau gekocht voor haar. Ze wordt dan ook maar één keer 28 jaar in Zweden. Het was een lange zoektocht om een cadeautje te vinden met de hele groep.
Samen hebben we een fotokader gekocht met een foto van de klas erin, een Zweedse kop, een grote verjaardagskaart en een groot opgevuld paasei. Wat was Angela in de wolken. Ze vertelde ons dat ze later ging wenen in haar kamer omdat ze het zo lief vond.
We kregen enorm veel gerechten voorgeschoteld. Ook als iedereen goed vol zat, bleven ze maar komen met nieuwe gerechten. Na het hoofdmaal, kregen we er nog een nagerecht bovenop. Slagroomtaart of chocoladetaart jammer genoeg, maar gelukkig, niets voor mij! Ik had genoeg eten voor een hele week lang in mijn maag! Het was een gezellig etentje.
Maandag hadden we Swedish for international students. De rest van de dag werd opgevuld met schoolwerk.
Dinsdag hadden we opnieuw Teaching Alive. Iedereen moest zijn eerste paper meebrengen om ze samen te bespreken. We werden in groepen onderverdeeld en moesten een presentatie samenstellen van de verschillende ideeën.
's Avonds zijn we naar boks-excercises geweest. Ik denk dat hij ons eens goed wou laten voelen wat boksen inhoudt. Hij meldde ons dat hij de lat hoger ging leggen vandaag, 'It will be hard today!'.
Eerst dacht ik ... we zullen dat wel nog eens zien! En inderdaad, ik heb het gezien en gevoeld. Het was echt geweldig. Voortdurend in beweging: slaan, stampen, lopen, tikken, door de knieën, reeksen, set-ups, push-ups,... .
Ik verlang al terug naar de volgende keer!
Na boks-excercises zijn we nog naar de Black and White party geweest dat de Amerikaanse en Oostenrijkse meisjes hadden georganiseerd. We kwamen opnieuw leuke 'roddels' tot de ontdekking. Altijd leuk voor op de hoogte te blijven van de nieuwigheden.
Woensdag heb ik de taak voor Teaching Alive moeten maken rond hoe je een goede leeromgeving voor kinderen met een beperking kunt creëren. Daarna deden we opnieuw grote inkopen in de ICA. We hebben namelijk 3 weken kunnen overleven met het eten dat we in onze kamer hadden. Ik moet wel zeggen op het einde van de 3 weken hadden we echt niets meer over. Het waren wel 3 goedkope weken.
's Avonds hebben we ons klaargemaakt om naar Kiruna te vertrekken. Koffers pakken, pannenkoeken bakken voor op de trein, treintickets uitprinten,... . Alles nog vlug eens checken en dan slapen.
Donderdagmorgen moesten we eerst nog enkele uren voor onze treinreis naar school. Physical education stond op het programma. Opnieuw veel games gespeeld met één persoon in de rolstoel.
We deden verschillende soorten tikspelen met ballen en dan eindigden we met enkele typische dansjes van Rusland, Zweden,... . Het was echt leuk!
Daarna ons snel haasten om wat op te frissen en de bus te nemen richting het station. Onze lange treinrit ging van start. Eerst namen we de trein naar Malmö, dit was al één uur. Daarna gingen we voor de 22 uur, exclusief vertragingen! We moesten enkele keren overstappen. In de nacht hadden we een nachttrein maar zonder bedden. Daar hadden we het geld niet voor over. Eénmaal de meeste passagiers weg waren, konden we een zetel inpalmen om op te slapen. Dan had ieder van ons 2 zetels voor zichzelf. De heenrit ging snel voorbij.
In Kiruna aangekomen zagen we veel sneeuw, heel veel! We gingen naar de ICA om eten te kopen voor het verblijf. Daarna werden we opgepikt door het kamp waar we verbleven. We kregen een rondleiding in het camp. Ze meldden ons dat we over de lake moesten wandelen om het camp te bereiken. Wij hadden natuurlijk een huisje dat afgelegen zat van de rest. We moesten zo'n 20 minuten wandelen op het bevroren lake dat overdekt was met sneeuw. Soms wel grappig als je zo 15 cm in de sneeuw zat op een bevroren lake. Iedereen dacht onmiddellijk dat we door de bevroren laag gezakt waren.
Onze Italiaanse medestudent wou iedere dag vers brood bakken. We kwamen echter tot de ontdekking dat we geen oven konden gebruiken op het kamp. Een Nederlandse student en ik gingen op zoek naar een oven die we konden gebruiken uit een andere cabin. We dachten steeds dat we een pad gevonden hadden om op te lopen. Toch slaagde ik er steeds in om plots volledig door te zakken in de sneeuw, wel 1 meter diep. Natuurlijk werd er veel gelachen. We konden na een tijd niet meer lopen omdat we vast zaten in de sneeuw. Het was een leuke zoektocht.
We besloten om 's avonds naar de sauna te gaan. We vroegen een Engelse jongen, die hier al 3 jaar woont, om ons te helpen. Na de warme sauna keerden we terug naar onze cabine.
We waren weer goed afgekoeld als we aankwamen in onze cabine.
Eén van de Poolse meiden die mee waren met ons naar Kiruna had een goed idee 'Laten we de handdoeken wassen.' We gingen er onmiddellijk mee akkoord. De Poolse stopte alles in de wasmachine en vroeg aan mij om een fles open te doen. Zonder veel na te denken deed ik die fles open. Het was met een druk-draai knop. Ik gaf haar de fles terug maar had geen idee wat ze ermee wilde doen.
Ze kwam me vragen naar hoe ze die wasmachine aan kon steken. Ik kwam de badkamer binnen en meldde haar 'It's like a swimmingpool'. Ik had geen idee waar de geur vandaan kwam maar legde haar de wasmachine uit. Ik ging terug naar de anderen uit de groep. Caroline kwam me wat later vragen 'Zeg wat zou ze daarin gestoken hebben want ik zie geen wasproduct staan'. We gingen beiden terug kijken naar de wasmachine. Je zult het niet geloven maar ze had er Chloor ingedraaid. Snel alles eruit en redden met shampoo. We vroegen haar naar uitleg, antwoord: 'Ik kan geen Zweeds lezen en ik dacht dat CHLOOR, COLOR was'.
Dit gebeuren zal toch een blijvertje blijven om door te vertellen hoor. Uiteindelijk was er niets ergs gebeurd. Kleuren waren nog steeds dezelfde.
We bleven tot 3 uur in de nacht wakker om het noorderlicht te kunnen zien. Maar een teleurstelling was het. Niets te zien.
Zaterdag werden we om 9.00 uur opgepikt om naar de dogsledge te gaan. Dit was echt de max. Iedereen kreeg de nodige outfit. Daarna kregen we een uitleg hoe we de hondenslee moesten besturen. De eigenares was zeer bang omdat de dag voor ons er een zwaar accident was gebeurd. Eén van de bestuurders van de honden wist niet wat te doen en viel van de slee. De eigenares probeerde de honden te grijpen waardoor de slee in haar been vloog, waardoor ze overkop is gevlogen op het ijs/sneeuw. Nu was ze voor enkele weken werkonbekwaam.
Iedereen was enorm zenuwachtig om te beginnen na dat verhaal te horen. We waren zo bang om iets verkeerd te doen. Caroline en ik zaten samen op een slee. De grootste moest eerst beginnen met te sturen, dus ik. Ik stond te trillen op mijn benen. Caroline moest de leiderhond vasthouden, wat had ze geluk. Zo'n brave hond... amai... voortdurend wou hij op Caroline springen. Onze Dimon.
Eerst waren we teleurgesteld dat we geen huskies als honden kregen voor onze slee. Wij kregen gewone honden. Maar wat waren we achteraf blij. Wij hadden de snelle honden en de huskies... zij bleven wandelen op hun dooie gemak. Als wij vertrokken na 1 minuut zagen we de huskies niet meer. Geweldig! Het eerste moment was wat zoeken naar de juiste handeling maar al snel had ik het onder de knie en werd het dolle pret. De honden besloten enkele keren om dicht bij de bomen te lopen waardoor onze slee toch enkele keren een boom raakte. Doordat ik moest rechtstaan kreeg ik ook geregeld een tak in het gezicht. Wat hebben we gelachen. We kregen tussenin ook een lunch. Lekkere soep met brood en een kopje thee.
Dan mochten we terugkeren. Caroline besloot om de honden niet te besturen omdat ze er ook steeds van genoot om te kijken naar het landschap. Ik mocht dan terug rijden, het was kort maar leuk! Als we terug waren op onze bestemming konden we ook de 4 weken oude puppy's vasthouden en strelen. Wat was dat genieten.
Als we terug in het camp waren, besloten we om te gaan langlaufen. Opnieuw iets nieuws dat ik nog nooit gedaan had. Het was echt leuk. Caroline en ik hadden het al snel onder de knie.
Natuurlijk kon ik het niet laten om enkele valpartijen te beleven. Toch met skilatten recht komen zonder ze af te doen in het diepe sneeuw is geen gemakkelijke opdracht!
Iedere dag maakte onze Italiaanse boy vers brood. Maar zonder oven niet evident. We maakten een vuur en bakten zoals in het verleden het brood boven het vuur. Hij maakte ook enkele keren verse pizza op dezelfde manier. Mmm echt lekker!
Plots kreeg Fred om 21 uur een telefoontje van de eigenares van het kamp. 'Northerlight outside!' Ik denk dat we nog nooit ze snel naar buiten zijn geweest, zonder schoenen in de sneeuw. Wat was het mooi om te zien. Groen licht in het donker. Voortdurend bewoog het en kwam het ergens anders weer tevoorschijn. Echt dansen!
We bleven op de wacht, enkele keren hebben we het nog heel duidelijk en mooi gezien. Vlug foto's ervan nemen. Gelukkig dat onze Hongkongers goed uitgeruste fototoestellen mee hadden anders was het een grote flop om dat op foto te zetten!
Zondag werden we om 9.30 uur opgepikt om van cabin te veranderen. We moesten alles kuisen en dan ons snel klaarmaken voor de snowmobiles. Het was hurry hurry waardoor we onze lunch vergeten waren. Snel omkleden met sneeuwpakken en helmen en dan weg zijn we. We mochten over de bevroren lake gaan, tussen bomen naar het Ice hotel.
Eénmaal aangekomen in het Ice-hotel had ik er wel iets anders van verwacht. Ik dacht dat het Ice HOTEL een hotel uit ijs zou zijn. Maar dat was het niet. Het is een open vlakte met enkele gebouwen in ijs. Zo heb je de kerk, de ijsbar en de kamers uit ijs. Ze vragen enorm veel geld voor een overnachting in de ijskamers.
We besloten om geen 200 kronen te betalen om de kamers te bekijken. We konden gratis de kerk, bar en standbeelden bezichtigen en dat vonden we voldoende.
Dan gingen we wat verder wandelen naar een supermarkt voor eten. Deze was gesloten. Dan maar naar een Sami-winkel. Kiruna staat bekend voor hun Sami-people. Dat is een oude bevolking die in tenten woont en rendieren bezit. Ze maken alles met de hand nl. rendiervachten, portefeuilles,... .
's Avonds gingen we opnieuw naar de sauna, maar deze keer de grote. Daar konden we als afkoeling in de bevroren lake springen. Dit deed echt wel goed. Het water rook wel wat naar vis... geregeld zochten we ook afkoeling buiten in de sneeuw. We liepen wat rond in de sneeuw of gingen er zelfs in liggen.
Maandag was al onze laatste dag in Kiruna. Het was opstaan en kuisen. Daarna gingen we nog snel met de grote skilatten gaan langlaufen. Met deze latten kun je met 5 mensen langlaufen. Het was echt grappig maar moeilijk om te doen. Ik ben geëindigd met een mooie, grote blauwe plek op mijn scheenbeen. Toch zou ik het onmiddellijk opnieuw doen.
Net voor we vertrokken kwamen we Sabrina (Duitse student) samen met haar vriend tegen in ons kamp. Wat was dat een aangename verrassing. Zij verblijven daar wanneer wij weg zijn.
We werden naar het centrum van Kiruna gebracht, daar hadden we 6 uur de tijd om alles te zien. Natuurlijk was dat veel te lang, want Kiruna is nog geen straat groot. We aten samen een lekkere pizza, dan enkele winkels bezoeken en uiteindelijk richting station. Eénmaal daar aangekomen had onze trein 1 uur vertraging. Yoehoe!!!
Waarschijnlijk tot iedereen zijn verbazing, zaten we te hopen voor vertraging. Niet omdat we dat leuk vinden maar wel omdat Zweden een regeling heeft waarbij het volledige treinticket wordt terugbetaald als je 2 uur vertraging hebt. Als je maar 1 uur vertraging hebt is het 50% van je ticket dat wordt terugbetaald.
Het was een lange terugrit. Onze trein stond soms 1 uur stil op éénzelfde plaats. We misten al onze verbindingen. De planning was om rond 16.00 aan te komen in Malmö maar dat werd 18.00 uur. Dus hebben we recht op een terugbetaling van onze tickets.
Ik was toch blij om op dinsdag terug in Kristianstad te zijn. Eindelijk normale nachtrust terug.
We kregen dan te horen dat we de volgende dag les hadden van Teaching Alive. Het was verplaatst. Moeilijk konden we uit ons bed deze morgen. Het was een te korte nachtrust en dan opnieuw naar de les. We moesten onmiddellijk naar Naturum Vattenrikit. Dit is een gebouw waar iedereen terecht kan voor info rond de natuur van Zweden (dieren, water, planten). Het is de bedoeling om mens en natuur dichter bij elkaar te brengen.
Er stond veel mooi materiaal om te bezichtigen. Het uitzicht was formidabel. Mooi boven een rivier.
's Avonds moesten we nog naar Swedish for international students. Het was een lastige les. Ik hoorde voortdurend ringgeluiden van gsm's.
Vanavond zijn we uitgenodigd voor een pré-party en dan naar een Rock party in de Student Union. Het zal zeker geen late avond worden.
Vi sens
Het is al eventjes geleden maar het waren drukke dagen voor ons.
Zaterdag, 17 maart, hebben we het nodige schoolwerk gedaan zodat onze tweede paper tijdig klaar is om in te dienen.
We hadden ons opgegeven voor te gaan Lasertaggen. Dit kun je vergelijken met paintball maar dan met lasers en het doet geen pijn!
We werden in 6 teams onderverdeeld van 6 personen. Per 3 teams werd je in het terein losgelaten. Rennen was de boodschap.
Wij zaten in een team met enkel meiden, ergens had ik al de indruk dat we hopeloze losers zouden worden.
Wat waren de andere teams sterk... Ik denk dan mannen en techniek hé!
Resultaat we waren het team met de laagste score maar het was echt leuk. Dan hadden we 20 minuten pauze want de andere 3 teams mochten spelen.
We kregen 2x 20 minuten de kans om te strijden. De winners kregen een leuke verrassing nl. een Zweeds kookboek. Dit kookboek hebben we reeds al ontvangen in onze les Teaching Alive dus was het niet zo erg voor ons.
De leukste verrassing was dat de LOSERS ook een surprise kregen nl. een regenponcho. Wat voelden we ons op dat moment goed.
's Avonds zijn we naar het Turks restaurant geweest in de stad.
Het is daar zeer goedkoop voor het eten dat je krijgt en de animatie.
We betaalden 89 kronen (ongeveer € 10) voor een volledig buffet met eten tot je er bij dood valt.
We hadden een leuke avond met z'n tweetjes want niemand kon ons vergezellen. Voor de eerste keer heb ik bellydancers van zo dicht kunnen bewonderen. Ik vond het helemaal crazy hoe ze hun lichaam zo lieten bewegen. Geweldig!
Zondag hebben we veel gewerkt voor school. 's Avonds was er een verjaardags etentje dat georganiseerd werd door Angela, onze Chinese klasgenoot. Ze maakte eten voor de hele klas en nog enkele Chinese en andere vrienden. We hadden een leuk cadeau gekocht voor haar. Ze wordt dan ook maar één keer 28 jaar in Zweden. Het was een lange zoektocht om een cadeautje te vinden met de hele groep.
Samen hebben we een fotokader gekocht met een foto van de klas erin, een Zweedse kop, een grote verjaardagskaart en een groot opgevuld paasei. Wat was Angela in de wolken. Ze vertelde ons dat ze later ging wenen in haar kamer omdat ze het zo lief vond.
We kregen enorm veel gerechten voorgeschoteld. Ook als iedereen goed vol zat, bleven ze maar komen met nieuwe gerechten. Na het hoofdmaal, kregen we er nog een nagerecht bovenop. Slagroomtaart of chocoladetaart jammer genoeg, maar gelukkig, niets voor mij! Ik had genoeg eten voor een hele week lang in mijn maag! Het was een gezellig etentje.
Maandag hadden we Swedish for international students. De rest van de dag werd opgevuld met schoolwerk.
Dinsdag hadden we opnieuw Teaching Alive. Iedereen moest zijn eerste paper meebrengen om ze samen te bespreken. We werden in groepen onderverdeeld en moesten een presentatie samenstellen van de verschillende ideeën.
's Avonds zijn we naar boks-excercises geweest. Ik denk dat hij ons eens goed wou laten voelen wat boksen inhoudt. Hij meldde ons dat hij de lat hoger ging leggen vandaag, 'It will be hard today!'.
Eerst dacht ik ... we zullen dat wel nog eens zien! En inderdaad, ik heb het gezien en gevoeld. Het was echt geweldig. Voortdurend in beweging: slaan, stampen, lopen, tikken, door de knieën, reeksen, set-ups, push-ups,... .
Ik verlang al terug naar de volgende keer!
Na boks-excercises zijn we nog naar de Black and White party geweest dat de Amerikaanse en Oostenrijkse meisjes hadden georganiseerd. We kwamen opnieuw leuke 'roddels' tot de ontdekking. Altijd leuk voor op de hoogte te blijven van de nieuwigheden.
Woensdag heb ik de taak voor Teaching Alive moeten maken rond hoe je een goede leeromgeving voor kinderen met een beperking kunt creëren. Daarna deden we opnieuw grote inkopen in de ICA. We hebben namelijk 3 weken kunnen overleven met het eten dat we in onze kamer hadden. Ik moet wel zeggen op het einde van de 3 weken hadden we echt niets meer over. Het waren wel 3 goedkope weken.
's Avonds hebben we ons klaargemaakt om naar Kiruna te vertrekken. Koffers pakken, pannenkoeken bakken voor op de trein, treintickets uitprinten,... . Alles nog vlug eens checken en dan slapen.
Donderdagmorgen moesten we eerst nog enkele uren voor onze treinreis naar school. Physical education stond op het programma. Opnieuw veel games gespeeld met één persoon in de rolstoel.
We deden verschillende soorten tikspelen met ballen en dan eindigden we met enkele typische dansjes van Rusland, Zweden,... . Het was echt leuk!
Daarna ons snel haasten om wat op te frissen en de bus te nemen richting het station. Onze lange treinrit ging van start. Eerst namen we de trein naar Malmö, dit was al één uur. Daarna gingen we voor de 22 uur, exclusief vertragingen! We moesten enkele keren overstappen. In de nacht hadden we een nachttrein maar zonder bedden. Daar hadden we het geld niet voor over. Eénmaal de meeste passagiers weg waren, konden we een zetel inpalmen om op te slapen. Dan had ieder van ons 2 zetels voor zichzelf. De heenrit ging snel voorbij.
In Kiruna aangekomen zagen we veel sneeuw, heel veel! We gingen naar de ICA om eten te kopen voor het verblijf. Daarna werden we opgepikt door het kamp waar we verbleven. We kregen een rondleiding in het camp. Ze meldden ons dat we over de lake moesten wandelen om het camp te bereiken. Wij hadden natuurlijk een huisje dat afgelegen zat van de rest. We moesten zo'n 20 minuten wandelen op het bevroren lake dat overdekt was met sneeuw. Soms wel grappig als je zo 15 cm in de sneeuw zat op een bevroren lake. Iedereen dacht onmiddellijk dat we door de bevroren laag gezakt waren.
Onze Italiaanse medestudent wou iedere dag vers brood bakken. We kwamen echter tot de ontdekking dat we geen oven konden gebruiken op het kamp. Een Nederlandse student en ik gingen op zoek naar een oven die we konden gebruiken uit een andere cabin. We dachten steeds dat we een pad gevonden hadden om op te lopen. Toch slaagde ik er steeds in om plots volledig door te zakken in de sneeuw, wel 1 meter diep. Natuurlijk werd er veel gelachen. We konden na een tijd niet meer lopen omdat we vast zaten in de sneeuw. Het was een leuke zoektocht.
We besloten om 's avonds naar de sauna te gaan. We vroegen een Engelse jongen, die hier al 3 jaar woont, om ons te helpen. Na de warme sauna keerden we terug naar onze cabine.
We waren weer goed afgekoeld als we aankwamen in onze cabine.
Eén van de Poolse meiden die mee waren met ons naar Kiruna had een goed idee 'Laten we de handdoeken wassen.' We gingen er onmiddellijk mee akkoord. De Poolse stopte alles in de wasmachine en vroeg aan mij om een fles open te doen. Zonder veel na te denken deed ik die fles open. Het was met een druk-draai knop. Ik gaf haar de fles terug maar had geen idee wat ze ermee wilde doen.
Ze kwam me vragen naar hoe ze die wasmachine aan kon steken. Ik kwam de badkamer binnen en meldde haar 'It's like a swimmingpool'. Ik had geen idee waar de geur vandaan kwam maar legde haar de wasmachine uit. Ik ging terug naar de anderen uit de groep. Caroline kwam me wat later vragen 'Zeg wat zou ze daarin gestoken hebben want ik zie geen wasproduct staan'. We gingen beiden terug kijken naar de wasmachine. Je zult het niet geloven maar ze had er Chloor ingedraaid. Snel alles eruit en redden met shampoo. We vroegen haar naar uitleg, antwoord: 'Ik kan geen Zweeds lezen en ik dacht dat CHLOOR, COLOR was'.
Dit gebeuren zal toch een blijvertje blijven om door te vertellen hoor. Uiteindelijk was er niets ergs gebeurd. Kleuren waren nog steeds dezelfde.
We bleven tot 3 uur in de nacht wakker om het noorderlicht te kunnen zien. Maar een teleurstelling was het. Niets te zien.
Zaterdag werden we om 9.00 uur opgepikt om naar de dogsledge te gaan. Dit was echt de max. Iedereen kreeg de nodige outfit. Daarna kregen we een uitleg hoe we de hondenslee moesten besturen. De eigenares was zeer bang omdat de dag voor ons er een zwaar accident was gebeurd. Eén van de bestuurders van de honden wist niet wat te doen en viel van de slee. De eigenares probeerde de honden te grijpen waardoor de slee in haar been vloog, waardoor ze overkop is gevlogen op het ijs/sneeuw. Nu was ze voor enkele weken werkonbekwaam.
Iedereen was enorm zenuwachtig om te beginnen na dat verhaal te horen. We waren zo bang om iets verkeerd te doen. Caroline en ik zaten samen op een slee. De grootste moest eerst beginnen met te sturen, dus ik. Ik stond te trillen op mijn benen. Caroline moest de leiderhond vasthouden, wat had ze geluk. Zo'n brave hond... amai... voortdurend wou hij op Caroline springen. Onze Dimon.
Eerst waren we teleurgesteld dat we geen huskies als honden kregen voor onze slee. Wij kregen gewone honden. Maar wat waren we achteraf blij. Wij hadden de snelle honden en de huskies... zij bleven wandelen op hun dooie gemak. Als wij vertrokken na 1 minuut zagen we de huskies niet meer. Geweldig! Het eerste moment was wat zoeken naar de juiste handeling maar al snel had ik het onder de knie en werd het dolle pret. De honden besloten enkele keren om dicht bij de bomen te lopen waardoor onze slee toch enkele keren een boom raakte. Doordat ik moest rechtstaan kreeg ik ook geregeld een tak in het gezicht. Wat hebben we gelachen. We kregen tussenin ook een lunch. Lekkere soep met brood en een kopje thee.
Dan mochten we terugkeren. Caroline besloot om de honden niet te besturen omdat ze er ook steeds van genoot om te kijken naar het landschap. Ik mocht dan terug rijden, het was kort maar leuk! Als we terug waren op onze bestemming konden we ook de 4 weken oude puppy's vasthouden en strelen. Wat was dat genieten.
Als we terug in het camp waren, besloten we om te gaan langlaufen. Opnieuw iets nieuws dat ik nog nooit gedaan had. Het was echt leuk. Caroline en ik hadden het al snel onder de knie.
Natuurlijk kon ik het niet laten om enkele valpartijen te beleven. Toch met skilatten recht komen zonder ze af te doen in het diepe sneeuw is geen gemakkelijke opdracht!
Iedere dag maakte onze Italiaanse boy vers brood. Maar zonder oven niet evident. We maakten een vuur en bakten zoals in het verleden het brood boven het vuur. Hij maakte ook enkele keren verse pizza op dezelfde manier. Mmm echt lekker!
Plots kreeg Fred om 21 uur een telefoontje van de eigenares van het kamp. 'Northerlight outside!' Ik denk dat we nog nooit ze snel naar buiten zijn geweest, zonder schoenen in de sneeuw. Wat was het mooi om te zien. Groen licht in het donker. Voortdurend bewoog het en kwam het ergens anders weer tevoorschijn. Echt dansen!
We bleven op de wacht, enkele keren hebben we het nog heel duidelijk en mooi gezien. Vlug foto's ervan nemen. Gelukkig dat onze Hongkongers goed uitgeruste fototoestellen mee hadden anders was het een grote flop om dat op foto te zetten!
Zondag werden we om 9.30 uur opgepikt om van cabin te veranderen. We moesten alles kuisen en dan ons snel klaarmaken voor de snowmobiles. Het was hurry hurry waardoor we onze lunch vergeten waren. Snel omkleden met sneeuwpakken en helmen en dan weg zijn we. We mochten over de bevroren lake gaan, tussen bomen naar het Ice hotel.
Eénmaal aangekomen in het Ice-hotel had ik er wel iets anders van verwacht. Ik dacht dat het Ice HOTEL een hotel uit ijs zou zijn. Maar dat was het niet. Het is een open vlakte met enkele gebouwen in ijs. Zo heb je de kerk, de ijsbar en de kamers uit ijs. Ze vragen enorm veel geld voor een overnachting in de ijskamers.
We besloten om geen 200 kronen te betalen om de kamers te bekijken. We konden gratis de kerk, bar en standbeelden bezichtigen en dat vonden we voldoende.
Dan gingen we wat verder wandelen naar een supermarkt voor eten. Deze was gesloten. Dan maar naar een Sami-winkel. Kiruna staat bekend voor hun Sami-people. Dat is een oude bevolking die in tenten woont en rendieren bezit. Ze maken alles met de hand nl. rendiervachten, portefeuilles,... .
's Avonds gingen we opnieuw naar de sauna, maar deze keer de grote. Daar konden we als afkoeling in de bevroren lake springen. Dit deed echt wel goed. Het water rook wel wat naar vis... geregeld zochten we ook afkoeling buiten in de sneeuw. We liepen wat rond in de sneeuw of gingen er zelfs in liggen.
Maandag was al onze laatste dag in Kiruna. Het was opstaan en kuisen. Daarna gingen we nog snel met de grote skilatten gaan langlaufen. Met deze latten kun je met 5 mensen langlaufen. Het was echt grappig maar moeilijk om te doen. Ik ben geëindigd met een mooie, grote blauwe plek op mijn scheenbeen. Toch zou ik het onmiddellijk opnieuw doen.
Net voor we vertrokken kwamen we Sabrina (Duitse student) samen met haar vriend tegen in ons kamp. Wat was dat een aangename verrassing. Zij verblijven daar wanneer wij weg zijn.
We werden naar het centrum van Kiruna gebracht, daar hadden we 6 uur de tijd om alles te zien. Natuurlijk was dat veel te lang, want Kiruna is nog geen straat groot. We aten samen een lekkere pizza, dan enkele winkels bezoeken en uiteindelijk richting station. Eénmaal daar aangekomen had onze trein 1 uur vertraging. Yoehoe!!!
Waarschijnlijk tot iedereen zijn verbazing, zaten we te hopen voor vertraging. Niet omdat we dat leuk vinden maar wel omdat Zweden een regeling heeft waarbij het volledige treinticket wordt terugbetaald als je 2 uur vertraging hebt. Als je maar 1 uur vertraging hebt is het 50% van je ticket dat wordt terugbetaald.
Het was een lange terugrit. Onze trein stond soms 1 uur stil op éénzelfde plaats. We misten al onze verbindingen. De planning was om rond 16.00 aan te komen in Malmö maar dat werd 18.00 uur. Dus hebben we recht op een terugbetaling van onze tickets.
Ik was toch blij om op dinsdag terug in Kristianstad te zijn. Eindelijk normale nachtrust terug.
We kregen dan te horen dat we de volgende dag les hadden van Teaching Alive. Het was verplaatst. Moeilijk konden we uit ons bed deze morgen. Het was een te korte nachtrust en dan opnieuw naar de les. We moesten onmiddellijk naar Naturum Vattenrikit. Dit is een gebouw waar iedereen terecht kan voor info rond de natuur van Zweden (dieren, water, planten). Het is de bedoeling om mens en natuur dichter bij elkaar te brengen.
Er stond veel mooi materiaal om te bezichtigen. Het uitzicht was formidabel. Mooi boven een rivier.
's Avonds moesten we nog naar Swedish for international students. Het was een lastige les. Ik hoorde voortdurend ringgeluiden van gsm's.
Vanavond zijn we uitgenodigd voor een pré-party en dan naar een Rock party in de Student Union. Het zal zeker geen late avond worden.
Vi sens
vrijdag 16 maart 2012
Dag 46-54
Hejsan
Zaterdag hebben we opnieuw veel schoolwerk gedaan. ’s Avonds werden we beloond met een etentje bij Sabrina. Iedereen moest iets meebrengen om te eten. Dan konden we het samen eten in haar kamer. We hadden een rijk buffet; aardappelen, rijst, dille saus, kip, pasta salade, dessert. Het was overheerlijk. Na het eten zijn we naar de sauna geweest. Even alle spieren laten ontspannen. Wat deed het deugd.
Het was mooi om te zien hoe hij met hen te werk ging. Hij ging op moeilijke momenten de muzikanten helpen maar éénmaal ze goed vertrokken waren, nam hij opnieuw afstand zodat ze het zelfstandig konden uitvoeren. Het was formidabel.
Gisteren hadden we van 9.00 tot 12.00 uur ‘physical education’. Dit is één van onze activiteiten voor de les Teaching Alive. We kregen les van een soort turnmeester die gespecialiseerd is in physical education. We deden enkele games in de turnzaal. Werken met ballonnen, basketballen en handballen. Er moest steeds één iemand in de rolstoel zitten. Zo werden we met de neus op de feiten gedrukt ‘wat als je met kinderen met een beperking wil turnen?’. Ik moest als eerste in de rolstoel zitten. Ik dacht dat het leuk zou zijn, maar eigenlijk was het dat niet. Iedereen kijkt onbewust op je neer. Je bent niet zo snel als de rest, je stelt je groep vaak teleur omdat je niet zo flexibel bent met die rolstoel. Het was een goede ervaring om me even een moment in iemand anders zijn plaats te voelen. Het is niet altijd evident om die persoon met een beperking te integreren in het spel maar het lukte wel steeds.
De dagen gaan hier zeer snel voorbij. Lopen blijft toch mijn leukste bezigheid.
Woensdag hebben we opnieuw veel gewerkt voor school. Lesvoorbereidingen, lesvoorbereidingen en lesvoorbereidingen. Ik had nood aan wat ontspanning en ging richting de career-day in de sporthal van de universiteit. Daar deden we een conditie-test. Oei, wat was ik bang. Maar neen hoor, het was een mooi resultaat. Wat was ik fier op mezelf.Donderdag hadden we terug Teaching Alive. Opnieuw enkele leuke discussies tijdens de les. Ik steek er veel van op. We kregen opnieuw een korte uitleg rond onze tweede paper die we moeten maken voor dit vak. Ik wou er onmiddellijk aan beginnen maar besefte dat ik eerst nog ander werk moest doen nl. lesvoorbereidingen. We kregen ook nog een taak mee naar huis die we tegen de volgende les moesten doen. We moesten een probleemkind bespreken en interventies voorzien. Het deed me denken aan het examen ‘zorg op kindniveau’ in de KHBO waar we dit ook moesten doen.
Vrijdag heb ik wat gewerkt aan die taak van Teaching Alive. Ook de lesvoorbereidingen kwamen terug. ’s Avonds hadden we een etentje bereid voor Yuko en Fred. Twee studenten uit Hongkong. We hadden lekkere koteletten gemaakt met boontjes, saus en potatos. Het was een gezellige avond. Af en toe keken we ook eens naar buiten om te zien of het noorderlicht te zien was. Tot 2.00 uur hebben we gewacht, maar niets te zien. Ik denk dat het te bewolkt was om het te kunnen zien. Ze hadden verteld in de krant dat het noorderlicht van het noorden over Skåne zou gaan. Zaterdag hebben we opnieuw veel schoolwerk gedaan. ’s Avonds werden we beloond met een etentje bij Sabrina. Iedereen moest iets meebrengen om te eten. Dan konden we het samen eten in haar kamer. We hadden een rijk buffet; aardappelen, rijst, dille saus, kip, pasta salade, dessert. Het was overheerlijk. Na het eten zijn we naar de sauna geweest. Even alle spieren laten ontspannen. Wat deed het deugd.
Zondag was meer een sportdag. Eerst gaan lopen dan badmintonnen en eindigen met een work-out. Badmintonnen was niet zo leuk. Er waren geen goede raketten meer over en de pluimpjes waren helemaal stuk geslagen.
Maandag hadden we Swedish for international students. Deze week hebben we twee maal Zweeds van 16.00 tot 18.00. Soms heb ik de indruk dat we niet zoveel bijleren tijdens de Zweedse les. De docent heeft snel de neiging om van het ene naar het andere te springen. Weinig structuur in zijn lessen. Voor de Zweedse les heb ik nog snel de taak van Teaching Alive afgewerkt.Dinsdag hadden we de les Teaching Alive van 09.00-16.00 . Eerst kregen we de datums van onze uitstappen te horen. We werden in groepen verdeeld om samen tot een besluit te komen rond het probleemkind ‘Ellen’. We hadden een goede samenwerking.
Na de middag moesten we naar Barbacka. Dit is een soort van werkplaats waar minder-aliden kunnen werken. Ze werken in de cafetaria en doen optredens. Het was echt mooi om te zien hoe ze samen muziek maakten. Er was steeds een begeleider bij. Het was mooi om te zien hoe hij met hen te werk ging. Hij ging op moeilijke momenten de muzikanten helpen maar éénmaal ze goed vertrokken waren, nam hij opnieuw afstand zodat ze het zelfstandig konden uitvoeren. Het was formidabel.
’s Avonds gingen we naar boks-exercise. We hadden de indruk dat het niet zo moeilijk was dan anders. Wie weet zijn we wel zo goed geworden… maar dat denk ik nu wel niet!
Woensdag hadden we opnieuw Swedish. Naast deze les deden we nog veel schoolwerk en bekeken we nog eens de mogelijkheden voor onze trip naar Stockholm.Gisteren hadden we van 9.00 tot 12.00 uur ‘physical education’. Dit is één van onze activiteiten voor de les Teaching Alive. We kregen les van een soort turnmeester die gespecialiseerd is in physical education. We deden enkele games in de turnzaal. Werken met ballonnen, basketballen en handballen. Er moest steeds één iemand in de rolstoel zitten. Zo werden we met de neus op de feiten gedrukt ‘wat als je met kinderen met een beperking wil turnen?’. Ik moest als eerste in de rolstoel zitten. Ik dacht dat het leuk zou zijn, maar eigenlijk was het dat niet. Iedereen kijkt onbewust op je neer. Je bent niet zo snel als de rest, je stelt je groep vaak teleur omdat je niet zo flexibel bent met die rolstoel. Het was een goede ervaring om me even een moment in iemand anders zijn plaats te voelen. Het is niet altijd evident om die persoon met een beperking te integreren in het spel maar het lukte wel steeds.
We kregen ook bezoek van de departementshoofden van de KHBO. We voerden een kort gesprek rond het onderwijssysteem en inclusief onderwijs. Het was leuk om nog eens bekenden te zien. We konden ondertussen ook andere vragen stellen.
We kregen ook onze resultaten te horen van onze eerste paper van Teaching Alive. Ik was aangenaam verrast met mijn resultaat. Ze werken hier niet met cijfers zoals in België, het zijn hier letters (A tot F). Vanaf de F ben je niet geslaagd.
’s Avonds maakte ik nog enkele lesvoorbereidingen en we vierden onze resultaten met een cocktail. Dan ging ik gaan slapen! Dit moet ook gebeuren hé.We kregen ook onze resultaten te horen van onze eerste paper van Teaching Alive. Ik was aangenaam verrast met mijn resultaat. Ze werken hier niet met cijfers zoals in België, het zijn hier letters (A tot F). Vanaf de F ben je niet geslaagd.
Wat staat er vandaag op de planning?
Lesvoorbereidingen maken, afscheidsparty van José en muziekconcert van Wouter. Het wordt opnieuw een drukke dag.tills nästa
dinsdag 6 maart 2012
Dag 40-45
Hejsan,
Donderdag hebben we onze eerste paper van Teaching Alive moeten indienen. Het onderwerp dat ik had gekozen was ‘Reflect about becoming an inclusive teacher’. Het was een zeer interessant onderwerp waar ik veel van opgestoken heb. Later wil ik het zeker en vast toepassen in mijn kleuterklas.
We hadden ook een leuk gesprek met een Chinese klasgenote. Ze wilde weten hoe ze ‘I love you’ in het Nederlands moest zeggen. We hebben het haar snel eens aangeleerd. Wat was ze gelukkig. Ik denk dat ze al ‘I love you’ in 20 talen kan zeggen. Echt grappig om te horen!
In de namiddag zijn we naar Kristianstad Centrum geweest om wat rond te kijken. Er was opnieuw niet veel volk te zien. Ik denk dat ik daar nog gewoon aan word.
’s Avonds ben ik samen met de Duitse en de Nederlandse gaan Bandi-ballen (soort floorball). Deze keer waren er dubbel zoveel jongens dan de vorige keer. Ik zag het in het begin wat minder zitten. We werden verdeeld in groepen. Ik had een toffe groep. Ze lieten me ook steeds aan zet dus was het reuze leuk.
Vrijdagmorgen heb ik vroeg opgestaan om nog een kleine run te placeren. We moesten wat vroeger gaan lopen omdat we nog Åhus gingen bezoeken. Dit is een oude stad gelegen aan de zee met een haven. Echt een aanrader om te bezoeken.
We gingen met de bus richting Åhus. De buschauffeur was zo vriendelijk dat hij zelfs naar ons toe kwam om te zeggen 'Nu moeten jullie van de bus stappen'. We kregen een getekend plannetje in de hand en we waren hem heel dankbaar.
Het was er mooi weer, geen wind en veel zon. Het was eens puur genieten na de vele stress van het schoolwerk. Op het einde van onze wandeltocht gingen we op zoek naar een café maar nergens één te vinden. In het gehele stadje was er maar één café. Dus gingen we terug naar Kristianstad.
’s Avonds werden we uitgenodigd om te gaan eten bij de Duitse. Ze maakte zalm met dillesaus en rijst. Heerlijk! Het werd een late avond met veel vrouwelijk geklets.
Zaterdag hadden we besloten om de was te doen. Deze keer geen problemen. We hebben de hele dag gewerkt voor onze ingroeistage in België. Ik heb de indruk dat er schot in de zaak komt. Mijn interview met de Resource school heb ik ook wat verwerkt en overzichtelijk gemaakt.
’s Avonds hadden we de bende uitgenodigd om spaghetti te komen eten in onze kamer. We hebben er steeds teveel en eten dan liever met de volledige groep. Het was zeer gezellig. Daarna deden we een kleine apero. Wat later moesten we richting het centrum voor de 'High Heels Party' in het theater. Dit is een party waarbij de eerste 100 meiden één paar schoenen mogen kiezen en opgestuurd krijgen naar huis.
We besloten om één uur op voorhand te gaan dus rond 21.00 uur. Tot mijn verbazing stond er daar al een flinke rij meiden te wachten om binnen te gaan. Wat was ik geschrokken. Ik dacht dat we konden kiezen uit twee paar schoenen. Neen hoor. Eénmaal daar aangekomen konden we kiezen uit wel 15 paar schoenen. Deze stonden allemaal mooi uitgestald achter een venstertje. We kregen ruim de tijd om te kiezen. Daarna moest je het gekozen paar ingeven in de computer. Resultaat ik ben een paar schoenen rijker. Klein detail: het zijn zeer hoge hakken, de naam ‘high heels party’ was juist gekozen.
Zondag hebben we opnieuw de hele dag gewerkt voor onze ingroeistage en papers. Het was een goede werkersdag. Het was een rustige dag in onze kamer.
Maandag hebben we een kuisdag georganiseerd. Opnieuw met de materialen die we maar hebben, moesten we poesten. Ik denk dat het Assepoester zal blijven tot het einde van ons verblijf. De rest van de dag hebben we opnieuw gevuld met schoolwerk.
Vandaag hadden we opnieuw les van Teaching Alive. We waren maar met de helft van de klas omdat de andere helft in Kiruna zat. We kregen informatie te horen van een student die zelfmoord heeft gepleegd. Het was een grote schok. Ik had hem nog donderdag gezien. Hij had me nog geholpen met mijn paper. Vrijdag is hij heen gegaan. R.I.P.
’s Avonds gingen we naar Box-excercise maar het was afgelast. Er is morgen een Career-day in de gym, dus geen plaats voor sporten. We hebben dan maar wat gesport in onze kamer. De avond ga ik afsluiten met mijn blog te posten.
hälsningsfraser
Abonneren op:
Posts (Atom)